Την εποχή εκείνη το Λύκειο χωριζόταν σε πρακτικό και κλασσικό. Το πρακτικό περιελάμβανε κυρίως τις θετικές επιστήμες ενώ το κλασσικό κυρίως τα φιλολογικά. Το κλασσικό συγκέντρωνε το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών. Μεγαλύτερη κλίση των μαθητών υπήρχε στη φιλολογία και στη νομική, όπως άλλωστε συμβαίνει και σήμερα.
Γυμνασιάρχης τότε ήταν ο κ. Νικολαϊδης (είχε δυο ζευγάρια γυαλιά, το ένα το φορούσε και το άλλο το είχε μονίμως στο στόμα του), κ Μπαϊρακτάρης μαθηματικός, κ Μάμαλη φυσικός (πάντα καλοντυμένη και φινετσάτη), κ. Στέφος και κ. Ρουμπής φιλόλογοι, κ. Τσαπαρλής θεολόγος και κ. Καλύβας γυμναστής (οι οποίοι φρόντιζαν να έχουν την μαθητική «κλίκα» τους).
Όσον αφορά το κτίριο εκεί που βρίσκεται το σημερινό Α3 υπήρχαν σκαλοπάτια τα οποία οδηγούσαν στην αίθουσα τελετών. Κάτω ακριβώς από την αίθουσα τελετών, εκεί που σήμερα είναι η καντίνα, υπήρχε γυμναστήριο. Οι αίθουσες ήταν μονάχα οκτώ και βρίσκονταν στη βορινή πτέρυγα του σχολείου μας.
Η εξωσχολική ζωή τότε ήταν περιορισμένη. Αν οι καθηγητές έβλεπαν κάποιο παιδί στα σφαιριστήρια ή στον κινηματογράφο, που αυτοί ήταν οι τρόποι διασκέδασής μας, υπήρχε περίπτωση να αποβληθεί. Υπήρχαν λοιπόν πολλές απαγορεύσεις και οι αποβολές έφταναν έως και εφταήμερες. Οι λόγοι των αποβολών ήταν κυρίως η εμφάνιση (π.χ. το μούσι) και η φασαρία μέσα στην τάξη.
Πολιτιστικές εκδηλώσεις γίνονταν πριν την έναρξη των εξετάσεων. Ήταν κυρίως γυμναστικές επιδείξεις στις οποίες έπαιρνα μέρος. Μου άρεσε πολύ το τρέξιμο. Επίσης γίνονταν παρελάσεις.