Τη δεκαετία το 90? σημαντικό γεγονός για το 2ο Ε.Λ. Χαλκίδας ήταν η έκδοση του Περιοδικού « Το Καρφί». Η συγγραφική ομάδα του περιοδικού λειτούργησε από τον Οκτώβριο του 1992 ως και το Μάρτιο του 1998. Κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, εκδόθηκαν 9 τεύχη του περιοδικού «Το Καρφί». Περίπου κάθε χρόνο εκδιδόταν και από ένα τεύχος. Οι δύο καθηγητές που ήταν υπεύθυνοι της ομάδας ήμαστε εγώ και ο κύριος Κατσάνος. Ο λόγος για τον οποίο το περιοδικό δεν έβγαινε σε πιο τακτά χρονικά διαστήματα ήταν κυρίως η έλλειψη χρόνου από την πλευρά των μαθητών, γι? αυτό συναντιόμασταν όποτε μπορούσαμε εκτός σχολικού ωραρίου. Άλλο ένα πρόβλημα ήταν τα χρήματα. Το 1ο τεύχος εκδόθηκε με χρήματα των παιδιών και των καθηγητών και ήταν φωτοτυπημένο. Εκδόθηκαν λίγα τεύχη με κάποιο συμβολικό αντίτιμο. Τα υπόλοιπα τεύχη τυπώθηκαν σε τυπογραφείο, κάτι που επέφερε αρκετά έξοδα. Για να εκδοθούν τα κείμενα των μαθητών στο περιοδικό, συζητούσαμε γύρω από αυτά, τα επεξεργαζόμασταν και τέλος, γινόταν η σελιδοποίηση. Για το περιοδικό «Καρφί», είχαμε λάβει κάποια βραβεία. Πρώτα, βραβευτήκαμε με ένα χρηματικό ποσό από το δημοσιογραφικό ίδρυμα Μπότση στην Αθήνα, με το οποίο αγοράσαμε έναν Η/Υ για να πληκτρολογούμε τα κείμενα του περιοδικού. Στη συνέχεια, πήραμε μέρος στο διαγωνισμό της εφημερίδας «Τα Νέα», στον οποίο βραβευτήκαμε δύο χρονιές και βραβείο ήταν ένας νέος Η/Υ και ένας εκτυπωτής. Για τη βράβευση, πήγαμε στην Αθήνα, όπου και συναντήσαμε άλλες συγγραφικές ομάδες από τη Βόρεια Ελλάδα. Έτσι, αποφασίσαμε να εκδώσουμε ένα κοινό περιοδικό. Μέσα σε 2-3 χρόνια, έγιναν συνολικά 4 συναντήσεις με τις άλλες ομάδες, στην Πέλλα, στη Χαλκιδική, κ.α. Αυτό το περιοδικό βραβεύτηκε επίσης και αποσπάσματα απ? αυτό έχουν μπει στο φετινό βιβλίο Έκφρασης-Έκθεσης της Β? Λυκείου, κάτι που αποτέλεσε ηθική ικανοποίηση και για εμάς. Το «Καρφί» σταμάτησε να εκδίδεται το 1998, λόγω του νέου εκπαιδευτικού συστήματος. Το τελευταίο τεύχος είχε τίτλο «Ο Τιτανικός», όχι μόνο επειδή υπήρχε θέμα για το θρυλικό ναυάγιο, αλλά συμβόλιζε επίσης το «βύθισμα» της συγγραφικής ομάδας.
Για το κτίριο θυμάμαι ότι οι τουαλέτες ήταν σε πολύ άσχημη κατάσταση, δεν ξέρω αν τώρα έχουν βελτιωθεί όσο πρέπει, πάντως τότε αυτές των μαθητών ήταν άθλιες. Επίσης, καθώς οι κολόνες δεν μπορούσαν να αντέξουν πια το βάρος της σκεπής, τοποθετήθηκαν κάποια στηρίγματα για να μην πέσουν τα κεραμίδια.
