Η πιο δυσάρεστη ανάμνηση ήταν όταν έφαγα χαστούκι από τον πατέρα μου (καθηγητή του 2ου Λυκείου) μέσα στο σχολείο, γιατί ήμουν αδιάβαστος. Έχω όμως και πολλές ευχάριστες αναμνήσεις από το σχολείο. Τώρα αν ήταν να ξαναφοιτήσω στο 2ο, σίγουρα, σ? αυτό ναι, σίγουρα? παρ? όλο το χαστούκι που έχω φάει απ? τον πατέρα μου.
Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις μας με τους καθηγητές, ε, είπαμε, ήτανε αλλιώς τα πράγματα τότε, πιο αυστηρά. Δεν ξέραμε τι θα πει γέλιο μέσα στην τάξη, το γέλιο ήταν ένα είδος πολυτελείας. Ξέραμε ξύλο, όχι βέργα, βέργα ήταν στο Δημοτικό περισσότερο. Στο Γυμνάσιο τρώγαμε έτσι ξαφνικά, ας πούμε, χαστουκάκια, σφαλιαρίτσες.
